Stad, natuur en witte stranden

hey allemaal!

bedankt voor al jullie reacties op mijn TTQ-verschijning! Jullie hebben vast allemaal in een deuk gelegen voor de TV. Ik ga het binnenkort met een paar exchangers van hier op de computer kijken, want ze willen het allemaal erg graag zien!

In de tussentijd heb ik lekker een weekje vakantie gevierd in de Filipijnen. Ik had nooit gedacht dat ik daar ooit nog eens zou komen maar het was zeker de moeite waard. Het is een ontzettend mooi land. We begonnen in Manila (of is dat met dubbel l, netzoals carre met dubbel r is :P). Daar hebben we eigenlijk alleen maar even wat rondgedwaald, boodschappen gedaan en buskaartjes gekocht want we vertrokken diezelfde dag nog naar Banaue. Manila is voornamelijk heel druk en heel vies. Er hangt veel vervuiling in de lucht en ik ben niet zo veel moois tegengekomen. Maar het is geweldig om zo'n chaotische stad te zien. Volgens mij doen ze er niet aan verkeersregels en de hele stad staat de hele dag vol met files. 's Avonds vertrokken we met de bus naar Banaue. De bus ging door de nacht, maar echt slapen ging moeilijk want de wegen zijn heel slecht en het hobbelt ontzettend. Ook was het er heel koud want ze hadden eens flink de airconditioning aangezet in de bus. Na een busrit van 10 uur waarmee we slechts een afstand van hemelsbreed 250 kilometer hadden afgelegd kwamen we in Banaue aan. Mensen gaan naar Banaue voor de rijstterrassen, die staan op de world heritage lijst. En terecht, want het is er werkelijk prachtig. Wij waren met z'n twaalven (4 Fransen, 1 Zwister, 1 Duitser, 1 Canadees, 2 Nederlanders en 3 Amerikanen). Met onze rugzakken op de rug (varierend van giga-backpakkers-tas tot TEV-rugzakje :P) begonnen we aan onze 10 uur durende hike door de rijstterrassen. Het was ontzettend intensief en heel erg zwaar, maar zeker de moeite waard. Het probleem was alleen dat je zo ontzettend goed op moest passen waar je je voeten neerzette dat je soms vergat te kijken naar al dat moois om je heen. In de brandende zon en op smalle randjes langs rijstterrassen zijn we richting Batad gelopen. We redden het niet om daar voor het donker te komen dus hebben we overnacht in Cambulo. Het is een inimini dorpje tussen de rijstterrassen met een guesthouse waar twee keer in de maand gasten komen. Dus het was heel speciaal dat wij er waren. De kinderen van het dorp gingen zelfs een voorstelling geven voor ons! Ze zongen allemaal liedjes en wij moesten ook liedjes zingen. Ons guesthouse zag er prima verzorgd uit met lekkere bedden en lekker eten (voornamelijk rijst uiteraard). Het had zelfs een badkamertje met een douche! De douche was niet veel soeps maar je kon je in ieder geval een beetje opfrissen. De dag erna gingen we vol goede moed weer verder om via Batad weer terug te keren naar Banaue. Deze tweede dag hadden we allemaal veel meer in de gaten waar we eigenlijk liepen. Het grootste gedeelte van de route liep je namelijk op een stenen paadje met aan de ene kant een rijstterras (water dus) en aan de andere kant een afgrond. Afgezien van Diego's valpartij in een rijstterras is er verder niets gebeurd en zijn we allemaal doodmoe in de bus terug gestapt. Omdat we 's nachts om 3 uur in Manila aankwamen konden we daar niet zoveel meer beginnen. We hebben toen in een of ander louche hotel geslapen waar ze in ieder geval een bed hadden en daar waren we al blij mee. Om 3 uur de volgende dag vertrokken we toen richting het bounty-eiland dat Boracay heet. We vlogen eerst naar een nabijgelegen eiland en namen daar de bus en de boot naar Boracay. Toen we daar aankwamen was het donker maar het zag er werkelijk uit als een paradijs! En de volgende ochtend was het nog veel mooier! Witte stranden, blauwe zee en palmbomen all over the place! Je worden overladen met aanboden voor massages, snorkeltripjes, waterskien, bananenboot, etc. Daar hebben we 3 dagen gerelaxed en een beetje gesnorkeld en gezond (dat is het voltooid deelwoord van zonnen). Heerlijk!!! Maar het is er wel ontzettend drukkend warm en een hele felle zon dus wel een beetje verbrand met dat weer, maar dat gaat wel weer over. Er waren verrassend veel Westerse mensen in Boracay. Het zijn voornamelijk mensen die in China werken en hier Chinees nieuwjaar komen vieren. Na een lange dag reizen zijn we nu weer terug in Hong Kong waar het regend en heel koud is in vergelijking met de Filippijnen. Het was zeker de moeite waard en ik denk dat we in deze reis de perfecte mix van avontuur,stad en strand hadden.

Hoe was Carnaval? en de OVD? Heb ik nog groots nieuws gemist?

voor foto's zie www.qobontimay.mijnalbums.nl Er staat nu slechts een selectie op maar ik zal binnenkort wat meer erop zetten en ook foto's van de campus, Macau en Hong Kong erop zetten.

P.S. op verzoek nog even mijn e-mailadres: maxantr@hotmail.com